توضیحات : امروزه به علت ویژگیهای خاص بازی و فواید گوناگون آن در رشد همه جانبه قوای ذهنی، جسمی، شخصیتی و اجتماعی ،کودک از دست اندرکاران تعلیم و تربیت که به چگونگی نقش بازی در امر آموزش کودکان توجه کردهاند میتوان از نظریات ،افلاطون، ارسطو، روسو، خواجه نصیرالدین طوسی، امام محمد غزالی و از میان متاخرین از نظریات مونته سوری، فروبل و دکرولی" یاد کرد. متاخرین باصراحت بیشتری به نقش بازی به عنوان یکی از مطلوب ترین عوامل تعلیم و تربیت اشاره کرده اند حتی برخی از مربیان استفاده از بازی را به عنوان عمده ترین وسیله ی آموزش کودک برای یادگیری موضوعات مختلف مورد تأکید قرار داده اند. بازیهای آموزشی موجب تعامل اجتماعی و بهبود مهارتهای اجتماعی در طی بازی می شوند که می تواند به افراد درگیر در بازی کمک کند تا یادگیری متمرکز دانش آموزان را ارتقادهد. هم چنین بازیهای آموزشی می توانند یادگیری دانش آموزان را تسهیل کنند و موجب مشارکت فعال دانش آموزان در کلاس درس .شوند زمانی که دانش آموزان علاقه مند به فعالیت هستند، نگرششان به طور مثبت تحت تأثیر قرار گرفته و یادگیری به بیشترین وجه انجام می گیرد.